بررسی قراردادهای پرپچوال و نحوه عملکرد آنها

در اصل، قراردادهای پرپچوال نوعی ابزار مشتقات هستند که به شما اجازه می‌دهند بدون مالکیت دارایی پایه، بر افزایش یا کاهش قیمت آن شرط‌بندی کنید.

مانند قراردادهای فیوچرز استاندارد، قراردادهای پرپچوال نیز به معامله‌گران امکان می‌دهند بر قیمت آینده دارایی‌هایی مانند بیت‌کوین یا اتریوم سفته‌بازی کنند، بدون آن‌که مالک دارایی اصلی باشند. اما تفاوت کلیدی در این است که قراردادهای پرپچوال هرگز منقضی نمی‌شوند.

شما می‌توانید تا هر زمان که بخواهید پوزیشن خود را باز نگه دارید، مشروط بر اینکه الزامات مارجین را رعایت نمایید.

 

بررسی تفاوت قراردادهای فیوچرز و پرپچوال 

قراردادهای فیوچرز سنتی دارای تاریخ انقضا مشخص هستند. این بدان معناست که در تاریخ سررسید باید قرارداد را ببندید یا آن را به دوره بعدی منتقل کنید.

در زمان انقضا، قرارداد بر اساس قیمت اسپات دارایی پایه تسویه می‌شود. برای معامله‌گران، این فرآیند به معنای تمدید مداوم پوزیشن‌ها به‌منظور حفظ تعهد است — کاری زمان‌بر و هزینه‌بر.

اما قراردادهای پرپچوال با حذف تاریخ انقضا این مشکل را به‌طور کامل برطرف کرده‌اند. آن‌ها از یک سازوکار مالی پیوسته به نام نرخ تأمین سرمایه استفاده می‌کنند تا قیمت قرارداد پرپچوال با قیمت بازار اسپات هماهنگ بماند.

زمانی که قیمت قرارداد پرپچوال بالاتر از قیمت بازار اسپات باشد، معامله‌گران دارای پوزیشن لانگ به معامله‌گران شورت پرداخت می‌کنند و زمانی که قیمت پایین‌تر باشد، عکس آن اتفاق می‌افتد.

این سازوکار نوعی تعادل هوشمندانه ایجاد می‌کند:

 

• نرخ تأمین سرمایه مثبت: زمانی که قیمت پرپچوال بالاتر از قیمت بازار اسپات باشد، معامله‌گران لانگ به معامله‌گران شورت پرداخت می‌کنند. این موضوع تقاضای خرید را کاهش داده و فروش را تشویق می‌کند تا قیمت به تعادل بازگردد.

• نرخ تأمین سرمایه منفی: زمانی که قیمت پرپچوال پایین‌تر از بازار اسپات باشد، معامله‌گران شورت به لانگ پرداخت می‌کنند، که قیمت را دوباره به سمت بالا سوق می‌دهد. 

 

به این ترتیب، قیمت قراردادهای پرپچوال همواره با دارایی پایه همسو باقی می‌ماند و همان کارکرد قراردادهای فیوچرز سنتی را دارد — اما بدون نیاز به انقضا یا تمدید دوره‌ای.

 

نحوه عملکرد قراردادهای پرپچوال و عوامل مؤثر در عملکرد آنها

 اهرم و مارجین:  قراردادهای پرپچوال معمولاً به معامله‌گران اجازه می‌دهند از اهرم بالا استفاده کنند — گاهی تا 10×، 50× یا حتی 100×. به این معنا که می‌توانید با سرمایه‌ای اندک، پوزیشن معاملاتی بزرگی را کنترل کنید اما باید توجه داشت که اهرم بالا به همان میزان، ریسک بالا نیز به همراه دارد.

 مارجین اولیه و مارجین نگهداری: برای باز کردن یک پوزیشن معاملاتی، باید مارجین اولیه را به‌عنوان وثیقه تأمین کنید. با حرکت بازار (که حرکت آن اجتناب‌ناپذیر است)، مارجین نگهداری به‌عنوان سطح حداقلی برای حفظ پوزیشن عمل می‌کند. در صورتی که ارزش حساب شما از این سطح پایین‌تر رود، پوزیشن شما به‌صورت خودکار لیکویید می‌شود.

 نرخ تامین سرمایه: پرداخت‌های کوچک بین معامله‌گران، هر چند ساعت یک‌بار (بسته به صرافی) انجام می‌شود تا قیمت قرارداد پرپچوال با قیمت بازار اسپات منطبق باقی بماند. اگرچه این مبالغ ناچیز به نظر می‌رسند، اما نادیده گرفتن آن‌ها می‌تواند در بلندمدت سود شما را کاهش دهد یا زیان‌ها را افزایش دهد.

 مکانیسم لیکویید شدن: اگر پوزیشن اهرم‌دار شما برخلاف جهت بازار حرکت کند و سطح مارجین به زیر حد مجاز برسد، صرافی به‌طور خودکار پوزیشن شما را می‌بندد. برخی پلتفرم‌ها برای جلوگیری از زیان‌های سیستمی از صندوق بیمه یا سیستم کاهش خودکار اهرم (ADL) استفاده می‌کنند.

 

دلایل ورود قراردادهای پرپچوال به وال‌استریت 

معامله‌گران از قراردادهای پرپچوال برای دو هدف اصلی استفاده می‌کنند:

• سفته‌بازی: اهرم بالا به معامله‌گران اجازه می‌دهد از نوسانات کوچک قیمت سود ببرند. این نوع معاملات تقریباً 90% از حجم بازار رمزارزها را تشکیل می‌دهد.

• پوشش ریسک: صندوق‌های سرمایه‌گذاری و مؤسسات حرفه‌ای می‌توانند پوزیشن‌های مصنوعی بلندمدت خود را بدون نیاز به تمدید دوره‌ای قراردادهای فیوچرز سنتی حفظ کنند و در نتیجه مدیریت پورتفولیوی خود را ساده‌تر سازند.

صرافی‌هایی که معاملات پرپچوال را تسهیل می‌کنند، تنها واسطه میان خریدار و فروشنده نیستند؛ بلکه وظیفه مدیریت ریسک و حفظ ثبات بازار را نیز بر عهده دارند.

• صندوق بیمه: برای پوشش ضررهای احتمالی در صورت ناتوانی در بستن پوزیشن لیکویید شده با قیمت ورشکستگی.

• ADL: در صورت کافی نبودن صندوق بیمه، این سازوکار فعال می‌شود و بخشی از پوزیشن‌های سودده معامله‌گران را کاهش می‌دهد تا از ضررهای سنگین و بی‌ثباتی بازار جلوگیری کند.

 

ریسک‌های معاملات قراردادهای پرپچوال

قراردادهای پرپچوال ابزارهای قدرتمند اما ذاتاً پر ریسکی هستند و معامله‌گران باید این خطرات را به‌خوبی بشناسند:

 

ریسک اهرم بالا: حتی تغییرات کوچک بازار در خلاف جهت پوزیشن شما می‌تواند منجر به از بین رفتن مارجین و لیکویید شدن پوزیشن شود.

نرخ تامین سرمایه: اگرچه معمولاً کم‌توجهی به آن رایج است، اما در بلندمدت می‌تواند به‌طور تدریجی سود شما را کاهش یا زیان را تشدید کند.

نوسانات بازار: بازار رمزارز ذاتاً پرنوسان است و ممکن است شرایط در عرض چند دقیقه از قابل‌مدیریت به بحرانی تبدیل شود.

ریسک صرافی و شفافیت: در برخی بازارها نظارت یا شفافیت کافی وجود ندارد. بنابراین بررسی اعتبار صرافی و کنترل‌های ریسک آن قبل از معامله، امری حیاتی است.

 

در پاسخ به این چالش‌ها، Toobit سپر دارایی را با بودجه‌ای معادل $50 میلیون راه‌اندازی کرده است؛ شبکه‌ای ایمن برای محافظت از تمام کاربران در برابر زیان‌های احتمالی مرتبط با پلتفرم.

این پوشش کاملاً خودکار است و شامل تمام دارایی‌های معامله‌شده، استیک‌شده یا نگهداری‌شده می‌شود — بدون نیاز به ثبت‌نام یا پرداخت هزینه اضافی.

در صنعتی که خطر هک یا شکست صرافی‌ها همواره وجود دارد، این صندوق نماد تعهد Toobit به امنیت و اعتماد کاربران است.

 

سخن پایانی

قراردادهای پرپچوال ابزارهایی قدرتمند، منعطف و پرکاربرد هستند — به‌ویژه در دنیای رمزارز.

ویژگی‌هایی مانند عدم انقضا، امکان استفاده از اهرم و سازوکار هم‌ترازی با بازار اسپات، آن‌ها را به یکی از پرطرفدارترین ابزارهای مالی نوین تبدیل کرده است.

اما این قدرت، بدون دانش و مدیریت ریسک، می‌تواند خطرناک باشد. اگر قصد دارید در معاملات پرپچوال فعالیت کنید، حتماً با مکانیزم‌های آن آشنا شوید، اهرم خود را با دقت مدیریت کنید، نرخ تامین سرمایه را زیر نظر داشته باشید و همواره فرض کنید که بازار می‌تواند برخلاف انتظار شما حرکت کند.

برای آشنایی بیشتر با نحوه معامله قراردادهای پرپچوال در Toobit، اینجا کلیک کنید.